ای دل! شدی سنگ صبوری برای همه.
همیشه شریک دردهایشان بودی و همنشین دل خرابشان..
همیشه لحظه های تنهایشان با تو تقسیم می شد و بغض های گلوگیرشان با گریه بر شانه های تو جاری می شد.
ولی کاش می دانستند درد تو کمتر نیست، حال تو بهتر نیست..
کاش می توانستی فریاد زنی که تنهایی درد دارد و چه سخت است..
اما ملالی نیست!
شاید، شاید قسمتت این بود.
درد کشیده باشی تا بفهمی حال دلی را که درد امانش را بریده و بفهمی نگفته هایی را که پشت سنگینی یک بغض پنهان مانده.
********************
خدایا تنها مگذار دلی را که هیچکس دردش را نمی فهمد،
چرا که خود می دانی چه سخت است تنهایی.
نظرات شما عزیزان:
فاطی 
ساعت9:06---23 آبان 1391
پس چی آدم با عشق زنده.
پاسخ:حرفتون واقعا رمانتیک بود.
فاطی
ساعت11:15---2 آبان 1391
ای بابا دمت جییییز عشقی
واسه ما هم ملالی نیست جز تحویل گرفتن جنابعالی
مشتی تو هم شکست خورده ی عشقی؟پاسخ:اولا ما رو چه به این کارا!ثانیا از این جمله یعنی خودتم ...
تبادل
لینک هوشمند
